Pangarap Ko ang Ibigin Ka.

“You might have loved me, if you had known me. If you had ever known my mind. If you would have walked through my dreams and memories. Who knows what treasures you might have found. Yes, you might have loved me. If you had only taken the time.”

Nakatanaw sa labas ng bintana ng bus habang pauwi si Nathan sa kanila. Ilang taon na din ang lumipas ng huli nyang makita ang lugar na kinalakhan nya. Pitong taon, pero hanggang ngayon ganun pa din ang hitsura ng lugar. Maraming puno, bukirin at mga bundok. May mga bagong bahay syang nakita na dati ay mga kubo lang ang nakatayo. Maganda, sementado at mukhang may mga umangat na sa buhay sa mga naging dati nilang kapitbahay. Marami din syang naging kaibigan at kalaro sa probinsya nila. Naging malapit, nakatampuhan habang lumalaki siya at nagkakaisip. Natigil ang pagbabalik tanaw nya ng makita nya ang isang pamilyar na bahay. Walang pinagbago, ganun pa din ang pamilyar na hitsura ng bahay. Malaki at luma na parang sa panahon pa ng mga Kastila ang istilo.Huminto ang bus sa tapat ng bahay na yun. Hindi pa sya dapat bababa dun, pero sa di nya malamang dahilan, bigla na lang syang napatayo at bumaba sa sasakyan. Sa harap ng lumang bahay, sya naman pagbabalik ng mga lumang alaala ng kabataan nya.

Matagal na sa lugar na yun sina Nathan. Pag-aari ng Lola nya ang malaking bukirin sa lugar nila na ngayon ay mga magulang nya na ang namamahala. Labin-tatlong taong gulang sya nun, nung makilala nya si B.j. Isang bagong lipat sa lugar nila. Galing sa Maynila ang pamilya nito at matapos mabili ang isang maliit na farm sa lugar nila ay napagdesisyunan ng magulang nito na dun na sila manirahan. Naging kaibigan ng pamilya nila ang pamilya nito. Kasabay ng magandang pagkakaibigan ng mga magulang nila ay ang pagiging malapit nila sa isa't-isa. May pagka-mahiyain eto kaya't halos sya lang ang naging kaibigan nito sa lugar nila. Lagi silang magkasabay sa pagpasok sa paaralan at kung may espesyal na okasyon sa kanila, lagi syang kasama sa handaan at ganun din 'to sa pamilya nila. Sa paglipas ng mga taon, naging mas lalo silang naging malapit sa isa't-isa. Magkapatid at matalik na kaibigan ang halos naging turinan nilang dalawa. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, habang lumalaki sila, may mga nakikilala silang ibang tao at sa tuwing may ipinakikilala si B.j. sa kanya lalo na pagbabae, hindi nya mapigilan ang makaramdam ng panibugho. Dapat matuwa sya para dito, pero iba ang sinasabi ng utak nya sa nararamdaman ng puso nya. Di nya maipaliwanag, mali ang nararamdaman nya, lalo pa't pareho silang lalaki. Itinago nya lahat ng nararamdaman nya sa sarili lang. Hanggang sa kinailangan syang ipadala sa Maynila ng mga magulang nya para dun mag-aral ng kolehiyo. Gabi bago sya lumisan patungong Maynila ay pinuntahan sya ni B.j.

B.j. : Nathan, pwede bang tumabing matulog?

Nathan : Bakit? Umuwi ka na, kailangan maaga pa ako bukas.

B.j. : Sige na, matagal din tayong di magkikita. Please.

Nathan : Sige na nga, pero wag mo akong isturbuhin sa pagtulog ko ha?

B.j. : Okay.

Laking tuwa ang naramdaman ni Nathan. Iba sa pinakita nya sa kaibigan. Alam nyang matagal silang hindi magkikita. Pitong taon, hindi nya alam ang pwedeng mangyari paglipas nun. Hindi sya sigurado, pero minabuti nyang ipagtapat dito ang kanyang nararamdaman. 

Nathan : Ang tagal kong mawawala, mag-iingat ka lagi dito.

B.j. : Oo naman, wag kang mag-alala. Madami na din naman akong naging kaibigan dito ng dahil din sayo.

Nathan : B.j.? May gusto akong sabihin pero di ko alam kung paano ko sisimulan.

B.j. : Ano yun?

Nathan : Hindi ko alam kung bakit, pero bago sana ako umalis, gusto kong malaman mong gusto kita. Hindi lang bilang kaibigan.

Sobrang kaba na halos lumuwa sa dibdib nya ang puso ni Nathan. Ang daming pumasok sa isipan nya. Lahat puro baka. Baka magalit si B.j. Baka hindi na ito magparamdam sa kanya. Baka umuwi agad ito. Katahimikan ang naging pagitan sa kanila. Parang siglo ang lumipas bago nagsalita si B.j. At sa bawat sigundong lumilipas, lalong lumalakas ang kabang narrarmdaman nya.

Bigla syang niyakap nito. 

B.j. : Alam ko. 

Lumipas ang gabi ng sya ay nakaunan sa balikat ni B.j. Samantalang akap sya nito.

Pitong taon na pala nung mangyari yun, pero ngayon habang nakatayo sya sa tapat ng lumang bahay, pakiramdan nya kahapon lang nangyari yun. Kasabay ng pagpindot ng doorbell, alam nyang bubuksan nya ang nakaraan na di nya alam kung pwede pa nyang balikan.

Itutuloy..........

Til Next Time,

Diosa

You can also see the link : akosidiosa.travellerspoint.com

End of the World?

“There are things that we never want to let go of, people we never want to leave behind. But keep in mind that letting go isn’t the end of the world, it’s the beginning of a new life.”

2011 AD—On May 21^st, Judgment Day will begin and the rapture (the taking up into heaven of God’s elect people) will occur at the end of the 23-year great tribulation. On October 21^st, the world will be destroyed by fire (7000 years from the flood; 13,023 years from creation).

Ito ang naging prediction ng isang pastor who owns a Radio Network in the states. Kung mangyayari to? Anong gagawin mo?

Limang araw. Limang pagkakataon. Paano kung ito na lang ang ibibigay sayo bago magunaw ang mundo? Anong limang bagay ang gusto mong gawin? Ako, ito ang limang bagay na gusto kung magawa kung mangyayari man to.

5. Makikipagbati ako sa lahat ng naging kaaway, katampuhan, kabangayan, kagalit at nakasamaan ng loob. Ang sama kaya sa pakiramdan ng may kaaway.

4. Pupuntahan ko lahat ng mga kaibigan ko at pasasalamatan ko silang lahat sa magandang alaalang mababaon ko. Kung di dahil sa kanila, hindi magiging ganito kakulay, kasaya, kalungkot and worthwhile ang naging stopover ko sa buhay kung to.

3. Tatanungin ko lahat ng ex ko kung sino ba talaga sa kanila ang totoong nagmahal saken at kung anong naging mali ko. Ayoko namang mamatay ng hindi nalalaman kung sino ang talagang totoong umibig saken. 

2. I'll hug my brothers and sisters kasama na ang aking Little Angel. Salamat sa inspirasyon na binigay nyo saken.

1. I will go to church para magdasal kasama ang Tatay at Mama ko. Gusto kong pasalamatan sila sa pagtaguyod samen. Salamat sa walang kapantay na pagmamahal.

Ikaw kung sakaling darating 'tong panahon na to? Anong gagawin mo?

Til Next Time,

Diosa

You can also check the link: http://akosidiosa.travellerspoint.com/

Tier 2 Nikki - Thank you.

"Lots of people want to ride with you in the limo, but what you want is someone who will take the bus with you when the limo breaks down."

- Oprah Winfrey

Sisterhood of the travelling gays. Yan yung naging bansag namin sa aming tatlo kasama yung isa pang bakla sa depatment namin na si Anton. Together we ventured Cebu last Sinulog 2010.

Joewary Calimlim, a.k.a. The British Gay Tier 2 Nikki. Superb knowledge about the system and decision making. Those are the words that best describes this person.

Mataray pero magaling makisama. Parang unapproachable, pero madaling tumulong. Iba ang ugali nya sa hitsura nya.

Nabigla ako pagpasok ko last Monday sa e-mail nya. Pero mas nabigla ako nung malaman kong lumipat na sya ng site.

Walang may alam ng dahilan, lahat nabigla, pero whatever made you decide to leave, It's worth it.

Sa totoo lang di ko alam ang dapat isulat ngayon. I'm not used to having no Tier 2 Nikki on the floor. You have been one of the best if not the greatest.

Basta Joewa, sana maging maayos na lahat para sa'yo. Sana din magkaayos kayo ni alam mo na kung sino yun. Sayang ang matagal na pagkakaibigan nyo.

Galingan mo dyan. Alam kong you will make us proud at malayo ang mararating mo dyan lalo na't yan talaga ang field mo.

Gaya ng lagi mong sinasabi,

" Ikaw ay palaging nasa puso namin."

Naks...Emo mode..

Til Next Time,

Diosa

You can also see the link : http://akosidiosa.travellerspoint.com/

Awkward Moment...

" For all sad words of tongue and pen, the saddest are these, 'It might have been.."

Di ko mapigilan ang sarili kong isulat 'to.

Nag-yoyosi ako the other day kasama yung iba kong officemates ng biglang dumating si B. Nakisindi at kunting usapan kasama ang iba.

Kailangang maunang umalis yung iba kaya naiwan kaming dalawa. Kunting usap lang hanggang sa nabigla ako sa dumating, yung nililigawan nya.

Di ko alam ang magiging reaksyon ko. Matutulala, maiinis o matatawa?

Nagyosi yung girl. At sa gitna namin si B. Kakausapin nya ako, tapos yung girl naman. Ganun ng ganun hanggang sa nauna na silang dalawang pumasok.

Napangiti na lang ako bigla sa sitwasyon. Hindi maipaliwanag ang dapat at hindi ko dapat na naramdaman.

Pag nangyari pa kaya to? Paano ba ako dapat mag-react?

Til Next Time,

Diosa

RH Bill - Right to Be Educated

" Being pro-life is right but always consider the situation. We are given free-will to think and make the right decisions for our loved ones. "

http://filipinofreethinkers.org/2011/05/03/why-the-rh-bill-is-bad-the-real-truth-behind-the-supposed-truth-about-the-rh-bill/

I saw this article in google while reading the news. What attracts my attention are this points raised about the current situation regarding population.

Quoted from the link above :

“The RH Bill is wrong because it assumes that the Philippines is overpopulated.”

I agree. I, myself, have observed that the Philippine is NOT overpopulated. In fact, if you use your common sense and think about it, you will realize a few things:

1. We are not overpopulated! Look at the mountains, the jungles, the caves and the ocean floor. There are no people there!

2. If we were really overpopulated, we would have trouble travelling. But if you go to EDSA, there’s no traffic. When you ride the MRT, it’s not packed with people.

3. Students in public schools are well educated because the teacher to student ratio is very low. In fact, because of our low population the government can basically guarantee that all public school students are provided books, notebooks and other school supplies.

I respect your opinion. Pero masasabi kong masyadong mababaw ang mga naging arguments mo sa usapin. Bilang sagot, eto naman ang mga opinyon ko.

1. Aantayin mo pa bang maski ang kabundukan natin ay mapatag na para lang may matirahan ang mga tao. Na maski sa baybayin natin, may makikita ka ng tao? Ngayon pa nga lang marami na sa mga yamang tubig natin ang naging marumi dahil na din sa kagagawan ng mga tao.

2. Kelan mo masasabing packed with people and isang cabin ng MRT? Pag pati sa labas may nakasabit ng tao? Have you ever tried riding the MRT or LRT during rush hours? Have you ever experienced being on the line for more than an hour para lang makasakay? I bet you haven't. At EDSA, walang traffic? Kelan ka ba mabuhay, noong panahon ng mga Kastila?

3. Have you studied in a public school? Ako Oo, nagkataon lang siguro na exclusive yung napasukan ko cause you need to pass before being admitted but it doesn't mean na hindi ko naranasan to. High School kami, 2 sections lang pero 50-60 students per section kami. Yan ba ang tinatawag mong low student-teacher ratio? Well educated I would say, kasi magagaling yung karamihan sa teachers na Pinoy I would say.

Hindi ka ba Pinoy at nasasabi mo itong mababaw na argumento sa isang mainit na usapin sa bansa namin?

Hindi ako mahilig makisawsaw sa political issues. I'm not even a registered voter kaso lang masyadong mainit ang usapin na ito para, bilang isang mamayan ng bansang to, kahit paano masabi ko ang aking kuro-kuro.

Hindi ko naranasan ang tinatawag nilang over-population sa lugar namin sa probinsya. Hindi crowded ang lugar dahil sa kukunti ang taong nag-sesettle dun.  Pero ng marating ko ang Metro at nakita ko ang sitwasyon, now i know the definition of over population at mostly sa may ganito, eh yun pa ang mga taong nasa below poverty line.

Maswerte ka kung nakapag-aral ka at naintindihan mo ang mga nangyayari sa bansa, kasi di mo na kailangan ng RH Bill, kasi sa sarili mo palang maiintindihan mo na kung bakit kailangan mong gawin to. Hindi lang para sa sarili mo, kundi para na din sa mga minamahal mo.

With the recent happenings of people meddling with this very hot issue, I'd like to comment on His excellency's point of argument, Congressman Manny Pacquiao. As mentioned in his own article by Desperate Houseboy,

http://dhouseboy.blogspot.com/2011/05/overpopulated-letter-to-manny.html

You have proven yourself in the field of boxing. You have been a great Filipino of, I would say, all time. No other Pinoy in this field made a name like you did. I agree, that your recent debate with another congressman made a stir to make this hot issue even hotter, but, I think this is not your forte. Quoting the verses in the Bible and interpreting its meaning literally is dangerous though.

To his excellency,

I idolize you with how you fought and won victoriously challenges in your life. I admire your dedication to the church, to your family and to your country. No one will be able to surpass what you have done for this nation, not even the wisest of all the lawmakers, however, this current situation is not your field. Law-making debates are for people to convince the otherside whichever is going to be good for the general public not just for a few. You have the right and capability to have as many children as you want because you can. But what about those people who merely know the implications and long term effects, not just personally but to the community for having a huge family with uneducated members? Come to think of it, be in there shoes.

I hope the Congress and it's legislators will make the right decisions for the country.

And I stand being pro on this Bill.

Til Next Time,

Diosa

Pulilan, Bulacan - Thank You

" Silent gratitude isn't much use to anyone.  ~G.B. Stern "

Gusto ko lang pasalamatan lahat ng nakasama ko last May 14 sa Pulilan Bulacan. Supposedly manonood kami ng parada ng mga Kneeling Carabao, at dahil the late ang iba sa call time. Hindi na lang natuloy. Ang saya sana maulit.

Salamat sa mag-asawang Ayen at Rex.

Buti na lang sumama ako sa inyo aftershift at nakapagpalit ako ng aking magic  pek-pek shorts. Salamat sa breakfast at s dalawang pack ng yosi na halos naubos din bago tayo makarating ng Pulilan.

Kay Renan at Elaine.

At kahit late kayo, salamat naman at pagdating nyo may dalang softdrinks si Elaine. Napawi ang init ng ulo ko. Salamat sa pakikinig nyo. I appreciate it a lot.

Napatawad na din kita kahit natawag na kitang the late Daphne Bermas. Salamat sa pakikipagtong-its. Nanalo akong dalawang piso. Kahit isa kang traydor na dama, okay lang alam ko namang aalagaan mo ang aking si B. ( Sa bowa mo, biruan lang to. At talagang kailangan kong mag-explain. ) Salamat din kasi kahit nagalit ang baby mo, you chose to stay. It means a lot to us.

Kay Cle na kasama naming mag-antay sa mga the late.

At kay Aj din.

Kay Sheena,

Kasama sa " The Lates ".  Salamat sa tong-its. Yung winnings mo naibili na ng yelo.

Kay Tin-tin, ang aking paboritong dama.

Wag kang mag-alala, di ka kasama dun sa " The Lates" dun ka sa " Super Lates ". Next time pagsinabing salubunungin nyo ang parada, hindi maglakad na kasama ng parada. Alam ko di mo kasalanan yan, kay Matt Evans. Nakakainis ka lang di mo sinabi nandun pala sya, babalik sana ako dun.

Kay Nanay, sa mga anak mo Tin na Tita Megs talaga ang tawag saken. Sa makulit na kapatid ni Ayen at sa singer mong kapatid. Salamat sa inyo.

At kay Bj.

Thank you din at di mo ako pinabayaang sumakay mag-isa pauwi. Tanga pa naman ako sa direksyon. Thanks for always being a gentleman.

Sayang, mas masaya sana kung kasama sina Jayma, Wella, Crystal at Arlene. Well there is always a next time.

Til Next Time,

Diosa

13 Signs of Falling in Love

" I look at him as a friend, then I realized am I falling again? "

Lately, sinusubukan ko ng mawala lahat ng nararamdaman ko para kay B. May nagsabing hindi naman daw sigurado dun sa nililigawan nya, pero mahal nya, tapo. Yun na yun. Si T. naman hindi na ako sigurado. Nag-uusap kami pero once a week na lang, minsan wala na. Gumawa na ako ng paraan, nag-effort na ng sobra kaso hindi gumagana. Sabi nya pupunta sya dito sa Metro dahil dito sya na-assign sa trabaho nya, bahala na.

May lagi akong nakakasama ngayon, sya naman si A. Hindi sya gwapo, pero thoughtful at tingin ko naman mabait. Madalang akong makakilala ng lalaking nanlilibre, lalo na sa bakla. Kaya na-aapreciate ko yun. Napapadalas ang pagiging magkasama namin kaya may time na makapag-usap ng tungkol sa isa't -isa. May time pa na sinamahan nya ako papunta sa father ko kahit bumabagyo nung last Monday pagkagaling sa trabaho. E, dati naman diretso uwi na yun. Malisyoso ba akong tao? Siguro, bobo kasi ako pagdating sa ganito kaya nag-research ako ng mga signs of falling in love. Basahin nyo, baka applicable din sa inyo.

13. You can't stay mad at him/her for more than a minute or two. You actually have to try hard to stay mad.

12. You'll read his/her IMS over and over again...

11. You'll walk really really slow while you're with him or her.

10. You'll feel shy whenever youre with him or her.

9. While thinking about him/her, your heart will beat faster and faster.

8. By listening to his/her voice..you'll smile for no reason.

7. While looking at him/her..you can't see the people around you ..you can only see that person.

6. You'll start listening to slow songs.

5. He/She becomes all you think about.

4. You'll get high just by their smell.

3. You'll realize that your always smiling to yourself when you think of them.

2. You'll do anything for him/her.

1. While reading this, there was only 1 person on your mind the whole time.

Parang, para kay B. pa din to. Pero kay A. natutuwa ako ngayon sayo and I appreciate every little concern that you're showing. Salamat.

Til Next Time,

Diosa

Get A Life.

“Oh, for God's sake . . . get a life, will you?”

This is out of my usual topics. 

Napika lang talaga ako nung isang araw. Ang dami na talagang nagbago. Hindi mo na alam kung sino ang mapagkakatiwalaan mo. I am writing this entry para dun sa taong nagpainit ng ulo ko last Tuesday evening.

Magmula nung magtrabaho ako, ipinangako ko sa sarili ko na babaguhin ko yung ugali ko. Lalo na sa pakikitungo sa ibang tao. Alam ko kasing bilang empleyado, kung sino man ang mga taong nasa paligid mo, yung ang taong makakasama mo sa araw-araw. Wala kang choice, kaya I have to deal with it. Kung dati, pag-ayaw ko sa  isang tao, nunca na mag-exist ka sa kahit anong parte ng buhay ko. Ni katiting na bagay tungko sayo, pakialam ko. Pero magmula nung magsimula na akong magtrabaho, natutunan kong, hindi dapat ganun. Ang isang tao kaya nakakasama mo eh dahil balang araw may papel na gagawin yan sa buhay mo. Kaya matutong pakisamahan lahat ng taong nakapaligid sayo.

Marami na akong klase ng taong nakaharap, at sa lahat ng pinakita ko sa mga taong ito, I should be proud of myself, masasabi kong, never akong naging plastic sa pakikitungo ko sa kanila. Genuine hindi synthetic ang mga ngiti, biro at halkhak na pinakita ko.

Wala din akong problema lalo na sa trabaho ko, kung mali ko, explain it to me ng maayos, if you prove yourself right, then i'll accept it with open arms. Hindi ako naging bakla para lang maging close-minded akong tao. Gets mo.

Bigla akong nagulat nung tawagin ako ng isa kung kaibigan. Nagtaka daw sila ko may pinagdadaanan ako lately.

" Wala naman." I bluntly replied.

Kasi wala naman talaga. Kung may pinakamabigat man akong pinagdadaanan ngayon, iyon ay ang pagkakaroon ng sakit ng aking Little Angel. Besides that, wala na.

" Eh, kumusta naman lovelife mo? " Tanong din nya.

" Wala naman." Sagot ko.

Nagtuloy ang pag-uusap namin hanggang sa sinabi nya talaga ang tunay na issue. Sinabayan ko ang isang tao na malapit saken mag-yosi one time kahit di ko pa scheduled break.

Tinanong ko sya kung sino ang nagsabi. I explained my side and he did as well. Tama may mali nga ako, I admitted. Pero, ganun ba kalaki ang pagkakamaling yun para husgahan mo ang pagtupad ko sa mga responsibilidad ko? Pinilit ko syang paaminin kung sino yun, pero hindi nya sinabi. Pero diba sabi nga nila, if there is a will, there's a way.

At sa taong to, na alam kung alam mo kung sino ka, mag-basa ka.

1. Pasensya na, tao lang ako. Nagkakamali, Oo, pero yung sobrang kunting maling yun, hindi ko itatama kasi mas mahalaga pa dun ng isang daang beses ang pinagpalit ko.

2. Huwag mo akong husgahan sa pagtupad ko sa responsibilidad ko. Silipin mo kung may makita ka.

3. Wala kang dapat ikainggit saken. Marami ka ng napatunayan sa sarili mo, ako nagsisimula pa lang.

4. Kung may issue ka saken, kausapin mo ako ng diretso.

5. Biglang naglaho ang respeto ko sayo at kahit anong gawin mo hindi mo na kayang ibalik yun.

at

6. Payo, hindi bilang kaibigan, kundi bilang tao lang. Mas marami ka ngang nagawang mas malalang pagkakamali dati, pero ni isa wala kang narinig mula samen dahil alam naming magaling at responsable ka. Hindi nga lang perpekto. Naiintindihan namin yun, sana ganun ka din. Alam mo kung anong klaseng pamamalakad ang dapat sa grupo namin, huwag lang sanang humantong na pati ang iba, mawalan ng respeto sayo. Tama na ang ako na lang.

Bahala ka kung magagalit ka sa mga pinagsasabi ko. Isa lang ang dapat na alam mo para kahit pano, sundin pa din kita, bilang tao.

Hinding-hindi ko ipagpapalit ang personal na buhay ko sa trabaho ko. Ang trabaho, pwede pa akong makahanap ng iba, ang personal na buhay, mahirap buuin yan. Wala kang guidelines na dapat sundin at metrics na dapat maabot. Ikaw ang gagawa ng sarili mong form at trial and error yan hanggang sa makuha mo ang tamang KRA.

Alam ko namang magaling kang umintindi, sana nakuha mo ang point ko. Kung may reaksyon ka, lapitan mo ako.

Usap tayo. ( Sinapian ng espiritu ni Tito Boy. )

Til Next Time,

Diosa

Para kay B.

" When I tell you I like you, I don't say it out of habit, I mean it. "

Ang tagal ko ding di nakapag-sulat. Naging busy lately sa pagdating ng aking pamangkin. Haggard for 3 days. Laging kulang sa tulog sa pakikipaglaro kay Baby tapos kailangang gumising ng maaga para pumasok to take care of another responsibility sa office.

Nagkita kami ni Ting after the holy week. Nandito sya sa metro for training sa company nila. Akala ko nung una, biro lang until i saw him on the flesh. Ilang oras lang kaming nagkasama pero that was one memorable moment. Walang nangyari, sana nga meron, natulog lang kami pero ang sarap sa pakiramdam. The effort itself, nakakatuwa na. Kaso gulong-gulo ako ngayon. Hindi ko alam ang nararamdaman ko. Mahal ko sya sigurado ako. Pero the intensity of it, dun ako nagdadalawang isip at dahil na din sa isang Tao. Kay B.

Na-ipost ko na dito kung sino si B. Mula nung di na kami nagkita dahil sa iba ng shift, akala ko wala na, hanggang sa mga pangyayari lately.

Last year nung gumimik kami, di ko talaga napigilan ang sarili ko na tanungin kung may pag-asa ba kami. He just vaguely answered :

" Let's see. Basta kaibigan kita. "

Bobo talaga ako when it comes to reading between lines. I literally intepret sentences tthe way it is worded. Napadalas ang pagtatampuhan namin ni Ting before, dahil na rin siguro sa kawalan ng physical contact. Kaya kung panindigan ang mahal ko sya kaso sya mismo ang nagpaparamdam na di nya kaya.

At this time, nagiging madalas na din yung pagkikita namin ni B dahil na rin sa shift schedule. Tinanong ko ang common friend kung anong nangyayari sa kanya nung di na kami nagkikita. May bago daw syang nililigawan. Wala na saken sana, kaso lang nagulo na ako lately sa mga pangyayari. Habang nagyoyosi, I tried to ask him,

" Kumusta naman? Ang tagal din nating hindi nagkakausap, may nagsabi saken na may bago ka na. " Sabay buga ng usok.

" Naniniwala ka dun, chismis lang yun. " Sagot naman nya.

The other day, pabalik na ako kasama ung isa kung officemate from lunch. Nadaanan ko sya habang yung rumored na nililigawan nya. Hindi ako sure sa naging reaction nya pero pareho kami ng nakita. Gumuhit sa mukha nya ang matinding pagkabigla nung makita namin sya. Kung sa anong dahilan, hindi ko alam. Baka naman, din namis-interpret lang namin yun. Hindi ako sigurado.

Marami akong gustong tanong sayo B. Pero di ko magawa. Marami ako gustong, sabihin, di ko naman kaya. Alam ko hindi ka naman bulag at manhid para di mo malamang ikaw si B.

Sana kung may pagkakataon, makapag-usap tayo dahil gustong-gusto kung sabihin lahat sayo. I would appreciate it so much if you can draw a very clear line between us. Ayokong mawala ka, kaso lang ang hirap. Mahirap magselos lalo na kung wala ka namang ni katiting na karapatan.

Isa lang ang kaya kung panindigan sayo. I promised to take care of you and I mean to do it hanggang sa kailangan mo pa ako.

Kita na lang tayo pagbalik ko sa opisina.

Til Next Time,

Diosa