Pati Ba Naman Kape?

Paunawa : Nakakairita kasi ang mga pangayayari. Kahit out of theme sa blog ko, ipopost ko pa din ito.

Usually 1 hour bago start ng shift ko, nandun na ako sa office nun. Set-up ng tools at kunting chikahan sa mga dear officemates ko. Time para magyosi bago ang shift. Kukuha na sana ako ng coffee sa vending machine nung napasin kung walang ilaw ang libreng pa-kape.

Officemate : Hoy bakla limang piso na ang kape.

Sabi ng officemate ko sabay talikod.

Nakakaloka. Kape limang piso na? Ilang bata na ang pwedeng mapasaya nun? Tapos ako sa kape ko lang gagastusin.

Deadma. Sa isip-isip ko, may libreng kape naman na pwedeng timplahin. Kumuha lang ako ng disposable cup sa vending machine at diretso na para kumuha ng tatlong sachet ng coffee, tatlong creamer at dalawang sachet ng sugar.

Nawawala ang lagayan sa usual na pwesto nito. Di ko makita sa buong pantry. Mauubos ang oras ko kung hahanapin ko a yun. Dumiretso na ako sa yosi area. Nakita ko dun yung isang reliance na kachikahan ko.

Ako : Ruben, asan na ang mga kape?

Ruben : Di din namin alam, bigla na lang inutos kanina na itago.

Muntik na akong mawalan ng ulirat. Kakalokah, ngayon lang ako naka-experience ng company na walang libreng pa-kape. Buti pa sa mga Coffee Party ( lamay ).

Tinapos ko na lang ang pagyoyosi ko. Diretso ng CR ang bakla.

Beauty routine ko to bago magsimula ang haggard na shift. Laking gulat ko na pati yung tissue nawawala na din na malapit sa lababo. Napilitan tuloy akong gamitin ang hand dryer na mas mabilis pa ang hininga kong magpatuyo ng kahit anong basa.

Naiintindihan ko na ngayon kung bakit may mga nawawalang gamit sa opisina. Cross-cutting sabi ng isang teammate ko.

At bilang isang mabuting empleyado, gusto kong magbahagi ng aking mga sariling ideya  kung paano pa mas lalong makakatipid sa paggasta ang kompanya.

1. Tanggalin na ang Aircon.

- Nitong mga naakaraang buwan kasi sobra ang lamig sa opisina na nangangahulugan malaki ang kunsumo sa kuryente dahil dito. Maglagay na lang ng bintana or ceiling fan. Nakatipid na, nakatulong pa sa mga tao na di  magkapulmonya.

2. Gawing parang video karera ang elevator.

- Sa mga hindi naiintindihan to. Ang ibig kung sabihin, kailangang maghulog muna ng piso bago umandar ang elevator. Maraming advantages to. Una, mapipilitan ang mga taong hindi marunong mag-exercise na maging health conscious. Kailangang gamitin ang hagdan. Pangalawa, we are able to maximize the usage of the facilities. Magagamit na din ng madalas ang hagdan. Pangatlo, ang maiipong salapi ay gawing pundo na ipapautang sa mga agents. May 10%  interest per month para abot kaya. Diba, nakatipid ka na, kumita ka pa.

3. Palitan ang mga office chairs ng monoblocks.

- Sa ganitong paraan wala ng mga agents na hindi makakapag-focus sa trabaho. Hindi na maiikot ang upuan, kaya mas magiging focused lahat ng empleyado sa trabaho. Mas magiging productive ang mga empleyado kaya tataas ang kita ng kompanya. At dapat lahat ng empleyado, kanya-kanyang bitbit yun. Sa mga tamad, magset-up ng For Rent na mga monoblocks. Dagdag kita sa kompanya. At ang mga office chairs ay i-auction. Highest bidder wins. Gawing dagdag puhunan ang napagbintahan.

Ilan lang ito sa aking mga suggestions. Kung may karagdagang katanungan, i-send na lang sa aking office e-mail.

Note : Huwag isang HR rep ang mag e-mail baka di ko basahin. Aakalain kung termination letter na yan.

Til Next Time,

Diosa

Bakit Nga Ba?

"Why do I love you? Because you are and always have been my dream."

Bakit nga ba sa kung sino pa ang mga taong marunong magmahal ng tama, sila pa ang taong madalas masaktan.

Unfair? O Sadyang Malas lang talaga.

Nagmamadali lang ba talaga o sadyang mali lang talaga ng napipili?

Hindi ko din masagot yan. Let me just share this song.

Emo pa din ako until now.

Til Next Time,

Diosa

Long Distance - Ang Hirap

" That farewell kiss which resembles greeting, that last glance of love which becomes the sharpest pang of sorrow. "

Mahigit na ding isang buwan. Puro text at tawag lang. Sa June pa ulit bakasyon ko. Kaya ko pa kaya ito? Hiningan kita ng assurance last week, sana totohanin mo.

Namimiss na kita sobra.

Sa bawat pag-uusap natin, sa bawat text. The more that you remind me that you are there, the more that I long to see you.

Be with you, just beside you.

I wanted to feel again the warmth of your hug and your sweet kisses.

Sentimental na naman ako. Basta pag-uwi ko sana andyan ka lang. Antayin mo ko.

Kahit sabihin nilang parang di ka mapagkakatiwalaan, basta ako, I'll wait for you ng buo ang pagtitiwala ko.

Til Next Time,

Diosa

Salamat sa Inspirasyon

" The number one thing I am earnestly attracted to is intelligence. Writers are thus the pinnacle of intelligence. While actors are great and awesome, writers literally create new worlds from scratch. What is sexier than that? Personally, I don't know why every person out there isn't dating a writer. - Rachel Bloom "

Matagal na akong nagsusulat. Highschool pa lang, pero at that time mostly poems and sinusulat ko sa school paper namin. Nai-post ko na previously yung pinakaunang poem na naisulat ko.

Iba naman sa blogging. Walang rules. Pwede mong isulat kahit na anong gusto mo. Wholesome to not so wholesome topics pwede. Kahit anong gusto mo walang editor na pupuna sa topic na sinulat mo at sa style na pinili mo. True freedom of expression.

Gusto kong pasalamatan ang tatlong unang blogsites na binasa ko. Dahil sa mga bloggers na to, I was inspired to write again.

Ang pinakauna, si Callboi.

http://callcentercon.travellerspoint.com/

Bago palang ako nun sa kompanyang pinagtatrabahuhan ko. At dahil alam ng mentor namin nun na stressful sa account namin, he sent us this link about intriguing gossips sa office.

Officemate ko sya. Kaso magkaiba kami ng LOB kaya di kami close. But everytime we see each other sa office, we would  always give each other a smile. Mga juicy gossips sa office namin yung mga unang entries nya. Mga blind items about sups, managers and agents. Minsan tungkol sa mga pagkain naman at best dishes sa mga restaurants na nakainan nya na. Minsan naman tungkol sa mga close friends nya, businesses and trips. Pero sa lahat ng mga topics na naisulat nya ay tungkol sa mga nangyayari sa company namin which concerns everybody ang pinaka-gusto ko.

Salamat Bookie lalo na sa ginawa mong write-up last December. Dahil sa entry na yun, naayos ang isang napakalaking gulo na nangyari sa company ngayon. You made your blog a channel for people to be heard by the higher-ups. You made your blog a medium for people in our company to be united and stand for what we know is right and just for everyone.

Sana magtuloy-tuloy na ang magandang takbo ng lovelife mo. You deserve to have the Prince Charming of your own fairytale. Hindi man tayo close pero sana alagaan mo sya. True love will come once in a lifetime. Salamat din pala sa pagbabasa sa dati kong blog kahit puro heartbreaks lang yung nandun. Salamat sa advise mo dati. Sana naman di mo mapabayaan ang blog mo. Ang tagal na din kasing walang update. I'll wait for your upcoming book as well.

Pangalawang blogger naman ay si Mandaya Moore.

http://mandayamoore-orlis.blogspot.com/

Unfortunately wala akong picture nya. Sa profile nya eto lang ang nakita ko.

Halata naman sigurong hindi sya ang nasa picture. Caption ng blog nya ay " Ang Bayot sa Bukid. "  Nai-feature tong blog ni Callboi sa isa sa mga articles nya.

All about adventures ng mga bakla sa kabukiran. Nakaka-relate ako dito, kasi sa province ko din, ganun kami ng mga bakla kong kaibigan. Rampa sa kung saan-saan. Miss gay dito, miss gay doon. Tawanan at iyakan. Landian at Kasawian. Eto ang namimiss kong mga ginagawa pero di naman kasi pwedeng lagi nalang ganun.

Maganda syang magsulat. Kunting description lang mostly pictures na. Maganda ang naging love story nila ni Kulot. It proves again the true definition of love. It knows no race, no color and most importanly no gender. Nagawa nyang pakawalan si Kulot hindi dahil yun ang tama kundi dahil yun ang gusto nya. Nakaka-miss lang yung mga entries nya. Isang buwan ng walang update magmula ng mamaalam si Kulot sa kanya for the last time. Leaving him for good.

Yung entry nyang yun din ang nag-inspire saken na isulat naman ang entry ko na " Art of Letting Go. "

Ms. Mandaya, magsulat ka na ulit, please.

At last yung blogsite ni Baklang Maton.

http://baklangmaton.blogspot.com

Very gay. The best description of the site. Funny yet very sensitive when it comes to gay issues. Written in a joyful yet heart warming way. Mula sa mga simpleng buhay nya sa Iskuala Lumpur ( iskwater ) hanggang sa mga pinagdaanan nya bilang bakla.

Kung si Callboi may Schoolboi, si Mandaya ay may Kulot, si BM naman ay may Kagawad Payat. Gaya ni Mandaya, dumating sa puntong kinailangan niya ring pakawalan si Payat, pero hindi sya tuluyang lumayo. Mas  pinili nyang sa gilid lang manahimik hanggat di kailangan. I admire this courage. Mahirap makitang masaya ang taong mahal mo sa piling ng iba, pero mas inisip nya na baka sakaling kailanganin pa sya, madali lang syang malalapitan nito. Hindi ko masasabing tama tong interpretation ko, ang alam ko lang na sigurado, walang kulay ang blog ni BM kung wala si Payat.

BM, thank you for inspiring me to write. Keep them coming, cause it's making me smile everytime I'm stressed at work.

Hindi ko alam sa ngayon kung hanggang kelan ako magsusulat.

Titigil ba ako nung magpaalam na ang Kulot ng aking buhay gaya ni Mandaya? O pag dumating na ang Schoolboi ko gaya ni Callboi? O baka naman kahit na mawala man ang Payat ko, tuloy pa din ang buhay ko.

Ang sigurado ko lang ngayon, masaya man o malungkot, hanggat may gusto akong isulat patuloy na magtatae ang keyboard ng laptop ko.

Til Next time,

Diosa

This is All for you.

Eto yung unang poem na isinulat ko para kay Ting-ting.

Pretend

Those eyes of you

It always made me blue.

Those sweet glances

I wish for glances.

The sweetest smile

Keep that distance mile and mile

Your soothing voice

I wish I was it's choice.

But even if it's not me

I hope that I could see

There you are smiling at me

I'm willing to set you free

And I'll hide those teary eyes

I'll just pretend and smile so nice.

Sinusulat habang naglalasing.

Til Next Time,

Diosa

The Great Lakes Team

“Even though we've changed and we're all finding our own place in the world, we all know that when the tears fall or the smile spreads across our face, we'll come to each other because no matter where this crazy world takes us, nothing will ever change so much to the point where we're not all still friends.”

Habang nagpapaantok at nagsusurf sa net, binuksan ko ang aking friendster account. Nagcheck ng mga pictures. Ang dami na palang ala-ala ang naimbak dun.

Naalala ko tuloy yung mga unang taong naging kasa-kasama ko sa trabaho ko ngayon. This has been the longest team that I have been with when I was a tier 1 agent. Madalang na lang kaming magkita-kita. Iba-iba na ang trabaho namin sa current company ngayon. Ang iba nag-resign na. Ganun talaga yata ang buhay. Hindi pwedeng lagi mong kasama ang mga taong nasanay ka ng nandyan. Darating at darating din ang panahon na kailangan nilang lumayo. At dahil di na kami nagkikita kita, ito na ang oras para gumanti. 

Ipinakikilala ang Great Lakes Team.

Bilang panimula, unahin ang pinakamatagal na empleyado sa team namin nun, si She. 

Halos lahat kami nun sa team mga bago or di kaya mga 1 year or 2 palang. Samantalang ang hitad no 'to ay more than 3 years na pala. Isa sa mga batikan. Sya ang taong kilala kong talagang mahilig sa Pink. Kulang na lang sa kanya pati buhok at ngaipin kulayan ng pink. Salamat sa lahat ng naituo mo saken Tiffany. Buti na lang nandyan ka at lahat ng lakad ng grupo tuloy.

Isunod na natin ang Principal ng grupo, Si Roswen.

Minsan kasi habang gumagawa to dati ng stats ng team. Suot nya salamin nya at seryoso ang mukha. Napagdisketahan tuloy nung dalawang lalaki sa team namin. Ms. Tapia magmula nun yung tinawag sa kanya. Salamat girl sa lahat ng pakuha ng break scheds dati. Sa team yata dati, tayong dalawa ang may perfect attendance sa team pag-inuman. Sana binigyan tayo ng bunos dahil dito.

Eto talaga ang totoong dyosa, Si Diosa.

Ang isa sa pinaka-malumanay magsalita na taong kilala ko. Maraming salamat sa Jimmy Choo bag na niregalo mo saken. I love it. Sana okay ka na sa kung saan ka man nagtratrabaho ngayon. Sayang, you could have been one of the best supervisor sa floor.

Ang aking Inuman partner until now, Si AJ.

Ang dalang na nating magkita. Morning ka GY naman ako. Salamat AJ sa lahat ng pagsama mo dati. Kahit dalawa lang tayong nag-iinum at nag-vivideoke. It was such a fun moment that I'll be treasuring for the rest of my life. Salamat sa effort dati just to attend my birthday kahit kinabukasan maaga pa shift mo. Na-touch ako dun. Sana magkasabay na ulit tayo ng rest day, marami na naman tayong boteng tutumbahin.

Si Rhea, ang aking naging live-in partner.

Gaya nung sinabi ko na dati sa previous post ko ( Over ka na sa exposure sa blog ko ha. ), I know you will be a great Mom. Keep up the good work and cheerish all moments with your daughter. I hope to see you soon.

Si Aileen and pinakamatanda sa team. ( Peace Lyn, nagsasabi lang ako ng totoo isa pa di naman halata ).

Sya man ang pinakamay-edad sa team, sya din yung pinaka-active ang lifestyle sa lahat. Lahat yata ng takbuhan dito sa metro sinasalihan nito. Salamat Lyn sa pagsama saken sa pagbili ng regalo sa mga naging boylet ko. Kung di dahil sayo, hindi perfect ang mga magiging gift na yun. Lalo na yung last 2009 na party natin. Na-appreciate nya yung regalo. Salamat sa pagpili nun. Sana di ka magsawa sa pakikinig sa mga kwento ko. Di man tayo nagkikita, alam ko andyan ka lang sa QA area na pwede kong lapitan anytime.

Si Dannie, ang isa pa sa Kikay sa team.

Eto ang babaeng nakilala kung di mabubuhay ng walang make-up. Kung mag pakikayan contest siguro, sya na ang panalo. Minsan may event sa office, dinala nya yung Kikay Kit nya.

Naloka ako, literal na halos mas malaki pa sa kanya. Akala ko nga nung una travelling bag. Punyemas puro make-up pala ang laman. But in all fairness, I so love all of your outfits, most especially your heels. It's Deadly yet fashionable.

Ang susunod ay si Camille. Na-feature ko na din sya sa dati kong entry. Over-exposure ka na din.

Ang hirap maghanap ng solo picture sa FB mo ha. Gaya ng sinabi ko dati dahil wala na talaga akong masabi. I am hoping for the best for both of you. Sana magtuloy-tuloy na yan. Andito lang ako pagkailangan nyo ko.

Wala akong makitang solo pic ni Irish. Eto lang talaga. Ang isa sa pinakamagaling na agent sa team namin dati. Isa din sya sa pinaka-irate na agent na kilala ko. Sana okay ka na dyan sa inyo. Magpapakita ka pa kaya samen?

Ang aking anak-anakan na si Love.

Lahat ng anak-anakan, eto yata yung pinaka-marami ang naging problema sa lovelife. Pati nga gender preference ko problema nito. Ibinugaw ba naman ako sa batchmate naming girl. Although crush ko yung girl, pero di talaga pwede. Oo imaamin ko sa bekilandia, may crush akong girl, gelat, babae, murat. Pasensensya na, di ko sinasadya. Maganda naman sya kaya okay lang.

Sa bahay namin ni Rhea dati sa Pasig, pumupunta lang 'to para umiyak. Sana okay ka na sa kung nasaan ka na. Huwag masyadong dibdibin ang lovelife. Sa lahat pa naman ng anak ko, ikaw ang madalas na pupunta sa mga complicated relationships. Umayos ka at wala na si Mommy sa tabi mo para payuhan ka. At isa pa next time, huwag ng mang-iindian. Ilang beses mo ng ginawa yan. At leche magparamdam ka na samen.

Eto naman ang Three Musketeers ng Team.

Unahin ang pinaka-pasaway sa lahat at feeling nya sya din ang pinaka-gwapo.

Wala akong makitang solo picture ni Jeno. Goodness ang hirap hanapin ng picture nya ha.

Salamat sa album ni Dannie sa FB. Nahanap ko din ang picture na 'to. Ayoko sanang i-post 'to ang pangit ko kasi sa pic, wala na akong magagawa. Kahit sa blogging ko, sakit ka talaga sa ulo. Total wala ka na sa company ngayon. Eto na ang listahan ng mga naging kasalanan nya na sana ibinawas sa back-pay nya.

1. Natutulog habang may calls.

2. Nagcacall-out sa airlines ng walang customer sa line at ang daahilan para matulog.

3. Aalis ng post ng may-kausap. Bakit? Para matulog.

4. Iho-hold ang kausap. Reason again is para matulog.

Lahat ng ginagawa nyang kabalbalan sa trabaho, lahat ng dahilan nun ay ang magawa nya ang isang pinakapipitagan, pinakamarangal at pinaka-productive na gawain ng tao. Ang matulog.

Pinakababaero sa lahat ng lalaking kakilala ko. Eto ang taong di mabubuhay ng walang babae. Pero isa din to sa pinaka-makulit at pinaka-masayang kasama. Sa Christmas party this year paramdam ka para may clown na naman ang grupo.

Eto naman si Harold, ang aking dating Mr. Cute.

Batchmate ko sya sa curent company ko ngayon. Isa sa pinaka-close kong lalaking kaibigan. Nag-offer ako na isai sya sa aking charity dati, tinanggihan nya, may mas marami daw na nangangailangan. Ahihi.

Parang kapatid ko na to. Magiging bayaw ko to pag naging kami na ng utol nya, si Kiko. Tol salamat sa lahat. In a short span of time and dami na nating pinag-daanan nina Camille. Sana magtagal kayo. Alagaan mo pamilya mo ngayon.

( Ano ba to. Mamatay na ba ako? Bakit parang mga habilin ang mga pinagsasasabi ko.. )

Sige ito nalang, ikaw lang ang Mr. Cute para saken. Lagot na ko kay Camille.

At last but not the least, ang pinuno ng Team Nurvana. Ang pinagkakapitagan, ang kagalang-galang at lasenggerong si Nur.

Pero syempre, babawiin ko ang huling sinabi ko. Manager na sya ngayon. Baka masesante ako sa trabaho. At dahil sya ang pinuno, dapat may isa pa syang picture.

May future talaga tong supervisor namin dati. One of the best supervisor to handle a team. Madalang akong makakita ng taong kayang ipag-utos ang respeto in a cool way. Promotor ng lahat ng inuman. Boss, thank you for making us such a great time. You deserve more then where you are right now.

Kung wala siguro 'tong mga taong to dati, malamang wala na ako sa current company ko ngayon. Tama nga siguro ang iba, you stay in your job, not becase of the compensation but more because of the people you work with. Wala na sa team namin dati ang di pa napro-promote which shows how great the team was.

Sa Team Nurvana, The ever Great Lakes Team :

Thank you an Congratulations to all. A job well done.

Til Next Time,

Diosa

P.S.

Ang tagal nitong blog na to. Last Feb ko pa binubuo ang concept. Wew..

Sana Masaya Ka Na.

" Old times will be part of the past. I am wishing you will be part of the present and future too, but I guess you can't be anymore. I just wish you all the best. "

Last Week, nag-iinuman kami ng mga barkada ko nung college. Napasarap ang inuman. Ang tagal din kasi namang hindi nagkita-kita. Almost 6 years na. Kwentuhan at kumustahan hanggang sa napag-usapan namin si Nino, ang nag-iisang barkada naming lalaki nung bago pa lang kami at ex nung isa sa gelat kung friend.

Barkada 1: Kumusta na kaya siya?

Ako: Okay lang siguro, sabi saken ni Julius ( barkada naming bakla ) sa airport daw sya nagtratrabaho ngayon.

Asawa ni Barkada 1 : Di ba may number ka nun? Tawagan nyo kaya?

Ako : May number din ako sa kanya, teka lang.

Ako : Hello, Nino?

Babae : Bakit po?

Ako : Ay. Sino to? Pwede kay Nino? Emergency lang.

( Nashock ako nung babae yung sumagot ).

Babae : Asawa nya to, saglit lang.

( Mas nashock naman ako sa sinabi nung babae ).

Nino : Sino 'to?

Ako : Si Meg to. Kilala mo pa ba ako?

Nino : Oo naman, kumusta ka na? Tagal  kong walang balita sa'yo.

Ako : Okay lang, dito kami nag-iinuman. Saglit kausapin mo din sila.

Ibinigay ko na yung telepono dun sa iba naming barkada. Nakakabigla ang mga nangyari. Di ko akalain sa lahat, sya ang medyo mapapaagang mag-asawa. Sabagay 25 is not young, sana lang kaya nya na. Gusto kung ikwento to. Matagal ng nangyari to. Gusto ko lang ilabas na din, bawas space. Tatlong tao lang ang may alam nito. Ako, si bestfriend at si Nino.

Sya si Nino. Ang kaisa-isang barkada naming lalaki mula sa umpisa. Boyfriend din sya nung barkada ko dati. I've seen him mula nung ligawan nya yung barkada namin hanggang sa naging sila. Mabait, talented, intelligent, faithful and caring. I consider him as my ideal man.

Everytime na mag-aaway sila, ako ang naging sumbungan nya. Madalas din akong mag-sleepover sa kanila nun. Magkatabi kami sa pagtulog. Madalas din kaming mag-inuman sa kanila, kahit minsan dalawa lang kami. Until such time, I didn't realize, I was falling in love for him.

Everything was made clear to me nung last December 2006, sa house nila ako nag-sleepover on a Friday night. His girlfriend came with us nung pumunta kami sa kanila. I'm not sure what happened pero bigla na lang umuwi yung barkada naming babae. He went upstairs, sa kwarto nya at sa terrace, bigla na lang nyang binalibag yung isang tabla. Yes, tabla as in kahoy used for building shelters. He even punched the concrete wall at the terrace which caused his knuckles to get wounded. I didn't try to comfort him. I just simply looked at him and then, " Bili tayong redhorse. " Sabi ko. Tumango lang sya at ngumiti.

Nung gabing yun, dalawa sa barkada nyang lalaki na taga sa kanila yung pinapunta nya. Si Mak-mak at si...Nakalimutan ko naman. Nag-inuman kami the whole night at jamming session. May banda pala kasi silang tatlo dati. Si Nino yung lead vocal grupo si Mak-mak sa Base at si nakalimutan ko ang pangalan sa guitar rythm and melody.

That was a wonderful night na until now di ko makalimutan. Mga bandang alas-dos ng madaling araw, umuwi na yung dalawa. Oras na para matulog. I was about to fall asleep. We were having a little chit chat.

Nino : Tama pa ba to? Lagi na lang kaming nag-aaway sa kahit na maliit na bagay lang.

Ako: Tingin mo? Kaya mo pa ba? Barkada mo at barkada ko din pinag-uusapan natin. Bago ka pa sa grupo namin, nakilala mo muna sya bago naging kayo. Kaya alam mo na ugali nya diba?

Nino : Kala ko kasi kaya ko. Masakit din pala pag paulit-ulit na lalo na pagsumasabay pa sa problema ko sa pamilya.

Ako : Mabait naman yun, alam mo yun diba? May topak minsan pero madaling sakyan. Mahal mo diba?

Nino : Oo, wala naman akong doubt dun.

Ako : Yun naman pala. Nasa sa'yo yan.

Bigla nya na lang akong niyakap.

Nino : Salamat, andyan ka para makinig.

Ako : Ganyan role ko sa buhay.

At that time, nasabi ko sa sarili ko. Kung babae lang ako, baka inagaw ko na sya sa kaibigan ko. I don't want to see such a great man suffering. Madalang akong makakita ng lalaking kayang umiyak, and to those men who knows how to aceept what's hurting them inside, I consider them real men.

Nakatulog ako habang naka-akap sya at sa balikat ko yung ulo nya. That was such a magical moment that I have cheerished. I know the guy will not love me gaya ng pagmamahal ko sa kanya, pero di ako nasaktan dun, dahil alam kong di pwede. May mga naging tanong ako dati.

Paano kaya kung babae ako, naging kami kaya?

Paano kung sinabi ko dati sa kanya, may nagbago kaya?

Nawalan na ako nang balita sa kanya mula nung mapunta ako sa metro. I was occupied sa naging buhay ko at kay Gerald. Hanggang sa nagtext saken yung isa pa namin barkada nung college. Hiningi ko number nya and I texted him.

Ako : Nino?

Nino : Sino to?

Ako : Si Meg. Nakuha ko number mo kay Hazel ( barkada namin nung collecge ).

Nino : Kumusta ka na? San ka ba ngayon, bat ngayon ka lang nagparamdam?

Ako : Dito na ako sa Manila, nagtratrabaho. Di ko na nasabi, biglaan kasi.

Kunting kumustahan pa at kwentuhan sa mga nagyari. Hangang...

Ako : Nino, matagal ko ng gustong sabihin sayo to, ayoko lang dati.

Nino : Ano yun?

Ako : Gustong-gusto kita dati. Kung babae nga lang ako malamang inagaw na kita. Ayoko kasing nasasaktan ka.

Nino : Alam ko, naramdaman ko naman yun. Salamat kasi laging nandun ka dati.

Ako : Okay lang, gusto ko din naman ginagawa ko nun eh.

Nino : Sana maging masaya ka sa boyfriend mo ngayon. I-text mo ako pag ikaw naman ang may kailangang iyakan.

Ako : Promise yan ha?

Nino : Promise.

After 2 years, saka ko nasabi sa kanya yun. Pero wala na yung nararamdaman ko para sa kanya. Hindi ako nagsisi kung bakit di ko sinabi. Masaya ako para sa kanilang dalawa dati. Nalungkot ako nung nalaman kung di din pala sila nagkatuluyan.

Nino, gusto kung sabihin sayo na isa ka sa mga naging basehan sa mga taong nagiging karelasyon ko. You are my ideal man, but obviously I can't be your ideal girl.

Alam kung hanggang ngayon, may problema ka pa din sa pamilya mo. Matagal ko ng pinagdadasal na sana maayos na yan.

Salamat sa pagpapatulog saken sa bahay nyo dati.

Salamat sa lahat ng alak na nilaklak natin.

Salamat sa lahat ng breakfast na niluto naten sa bahay nyo.

Salamat sa lahat ng kantang tinuro mo saken. Ikaw ang may kasalanan kung bakit rakistang bakla ang tawag saken ni Denver ( My Bestfriend ).

Salamat sa pakikinig sa mga naging heartaches ko din dati.

At higit sa lahat, Salamat sa pagtitiwala.

Sana makapag-shot ulit tayo sa pag-uwi ko sa June kasama ang barkada.

Sana, masaya ka na ngayon. I am hoping your wife will love you more than ayone did. You deserve someone who will do that for you.

You derserve the best wife that a man can have in this world.

Di ko alam, kung paano lalagyan ng katapusan tong entry. I guess, di ko makaya, kasi wala namang nag-simula.

Til Next Time,

Diosa

Tsunami Sila, Baha Naman Kami

Hindi ko na kinakaya 'tong mga balitang to. Una tsunami threat nung magkaroon sa Japan. Buti na lang di natuloy. Ngayon eto naman.

Hindi pangkaraniwan 'tong baha na to. Kahit dati pa naman, meron ng ganito samen. Pero this time, it's different. Flooded ang Palo Center at maging sa may downtown Tacloban.

Sana okay lang ang lahat. Di talaga ako mapakali. Sana walang mangyaring masama, ipinagpapasa-dyos ko na lang lahat.

Sa Pamilya ko, mag-iingat kayo. Alam ko wala sa bahay natin kasi medyo nasa mataas na lugar tayo sa Palo, pero mag-iingat pa din kayo. Magparamdam kayo palagi.

Sa mga bakla kong friends. Wala munang lamyerda. Bawal maglaro sa baha. Chaka ang mga beauty queen na namatay sa Liptospirosis. Tatanggalan kayo ng membership cards pag sinapit nyo to.

Sa iba ko namang mga kaibigan. Wala munang gimik. Sarado ang Tacloban Astrodome, evacuation center muna ito. Kung magpipilit, isiping gumi-gimik ka pa din pero this time may dala ka dapat goods and clothes. Matutong tumulong sa kung sino man ang nangangailangan.

At sa aking asawa, wag kang mamangka sa ibang ilog kahit maraming tubig ngayon dyan. Mag-iingat ka lagi.

Para sa lahat, panalangin  lang ang tanging maitutulong ngayon.

Be safe my beloved Leyte.

Til Next Time,

Diosa