Febuary - The Moving-on Month?

“Watching you walk out of my life does not make me bitter or cynical about love. But rather makes me realize that if I wanted so much to be with the wrong person how beautiful it will be when the right one comes along."

Kahapon, habang nag-iinuman, biglang nagparamdam si Gerald, after 2 months na di nya sinasagot ang mga tawag ko. I then called him up.

" Ge, ano balita sayo?", bungad ko sa kanya

" Eto, wala na ako sa work ko at may sakit pa ako.Ikaw kumusta ka?", Sagot nya.

" The usual, busy sa work, relax lang pag restday." Paliwanag ko.

Kunting usapan at kumustahan pa.

" Pagaling ka at ikumusta mo nalang ako kay lola at sa mama mo." Tinapos ko na agad ang usapan.

Nag-alala ako, kunti, pero di na gaya ng dati. Nawala na ang dating lungkot na naararamdaman ko sa tuwing makakausap ko ang taong di na akin. Nawala na din ang excitement na nararamdaman ko sa tuwing kausap sya. Nawala na lahat ng pait na nararamdaman ko sa tuwing naririnig ko ang boses nya.

Friendship, that's whats left.

Naging malapit na ako sa family nya, lalo na sa lola at sa dalawang kapatid nya. Tanggap ako ng mama nya. Walang dahilan para kalimutan ko lahat ng nangyari. Dito ako natuto, sumaya, nadapa, umiyak at natutong lumaban sa buhay. Ang gusto kong mangyari ngayon ay ang matuto akong tanggapin na wala na kami and live with it, and I can say at this point after almost a year of mournings, nasa 90% na ako. Malapit na.

Two weeks from now, bakasyon grande ko na. One week akong mawawala sa city, sana. Kasabay ng lipad ng eroplanong sasakyan ko, ay ang pag-iwan pansamantala sa mga alaala ko dito. Pero gusto kong baunin lahat ng sakit at mga pagkakamali at iwanan sa lugar na di ko na muling makikita pa. Sana sa muli kong pagbabalik dito, maibigay ko na ulit sa kung sino man ang taong mamahalin at magmamahal saken ang buong -buo ko.

Gagawin ko to at alam kong makakaya ko. Sa muli kong pagbabalik, reformatted na ulit ang puso ko at handa na ulit ang sarili kong magdownload ng panibagong alaala. Alam kong sa pagbabalik ko dito, na-archive ko na ang mga lumang files ng buhay ko.

Til next time

Diosa

A Tribute to my Followers

Bilang pasasalamat sa mga nagcomments sa mga entries ko, kayo ang aking magiging entry ngayon. Kahit tumutol kayo wala na kayong magagawa. Blog ko 'to, magbasa nalang.

Unahin ang pinakaunang nagbasa, si Sheriff.

Isa sa mga naging gimik buddies from the Tier 1 folks. Dalawa palang ang naging entries ko nun at sya agad ang nagbasa. Thank you sa lahat becky mae. Gimik sessions and imuman sessions. Maraming salamat din sa pag-aalaga sa aking si Bj ang aking Baby Cras ( blush ).

At ang pinaka-unang nagcomment, si Jayma ( Kat-Kat ).

Di pa man nya tinatype ang comment nya, alam ko na agad. Pagkatapos na pagkatapos basahin ang mga entries kahit bawal sa office ang gawin yun, nilapitan nya ko at kung ano yung mga sinabi nya, yun din ang comment na sinulat nya. ( Hindi na nag-effort pang mag-isip ). Marse maraming salamat sa walang humpay na pakikinig sa mga sweet nothings na minsan ay gustong-gusto kong sabihin para kiligin. As I have mentioned sa comment section, you're one of the new friends worth keeping.

P.S. Thank you din sa supply ng yosi everyday. ahihi.

Sa pinakauna kung naging follower na si Rhea.

Ang kaisa-isang girl na nagiing live-in partner ko. Maraming salamat sa lahat ng redhorse na natira natin sa bahay sa pasig, sa mga luhang pumatak na para tayong tangang dalawa pag nage-emo na, at sa lahat ng goblets na nabasag habang hinuhugasan mo paglasing ka. Maraming salamat. Alam ko masaya ka na kasama ang lalaking mahal mo pati na ang iyong little angel. Alagaan mo silang dalawa. And in the event that trials may come along, don't give up, always put up a best fight. I'll see you soon.

P.S. Mas magpapasalamat pala ako kung nag comment ka din.

Si Bang-bang ( Leslivar ).

Isa sa pinakamatagal and closest friend ko. Eversince high school. Nasa cebu sya, matagal man kaming di nagkikita we see to it na constant pa din ang communication. Binansagan kami, kasama yung isa pang bakla sa section namin na Tres Marias. Kagagawan ng teacher namin sa English. Nagkita kami 4 years after nag transfer sya sa Cebu nung second year high shool kami. Ang pinakamalandi samen nun naging pinakabrusko din. Magmula nun lahat ng bruskong lalaki pinagdududahan ko na. ( Pero sasabihin kung joke ang statement na to kahit totoo baka magalit si Bang-bang . )

Salamat Bang sa mga taon, ng pagkakaibigan. I don't know how life would be if a Bang-bang is not around. Sana mahanap mo na din ang fish na kakain ng paing mo ( bakit ang sagwang pakinggan ng sinulat ko ? ).

Eto naman si Camille ( Ice Princess ).

Obvious naman siguro kung sino sya pero kung di pa din, yung babae sa picture. Sya si Camille. Isa sa pinakauna kong naging kaibigan sa current company na pinagtatrabahuhan ko. Isa din sa closest friend ko mula nung napadpad ako dito sa Metro. Katabi nya sa picture na to yung ex ko matapos nyang agawin. Ahihi. ( Kung may harsh comment ka dito okay lang comment lang naman. Wala ka na din magagawa nasulat ko na ).

I have been a witness and an accomplice sa relasyon mo. Masaya ako kasi yung inaakala kug relasyon na di magtatagal had surpassed the timeframe that I have set. Gusto kong ihingi ng tawad ang di paniniwala sayo, pero dahil din sa nakita ko sa naging relasyon mo, dun ako naniwala sa kakayahan ng pag-ibig. Maraming salamat sa pagtuturo saken ng bagay na yan. Di mo man sinadya.

Tama ka sa sinabi mo sa comment mo, friends are one of the best reasons for me to stay here in the metro. At isa ka sa mga friends na yun.

Ang susunond ay si Emms ( Silver Blue ).

Ang aking one and only Darling. Officemate ko sya dati sa first company na pinagtrabahuhan ko. Matapos madissolve ang account namin, sa Canada na sya nagpunta. Pasensya ka na kung di na tayo nagkita bago ka umalis but I'm glad na in 2 years time na di tayo nagkikita, masasabi kung malapit ka pa din sa puso ko. Salamat sa constant hi's, hellos and miss you messages. I appreciate it. Nalungkot ako sa kinahantungan ng relasyon nyo. Di ko alam ang nangyari pero sa paguwi mo sana may time tayong makapag-usap. Alam ko may magandang dahilan. Ang hiling ko lang, sana masaya ka at alagaan mo lagi sarili mo.

Nga pala wag mong kalimutang dalhan ako ng bag na nasa likod mo pag-uwi. Pag wala kang pasalubong, wag ka ng umuwi. Ahihihi..Let's keep in touch.

Kay Crystal ( Pagod ng magupload ng picture habang nagsusulat ).

 

Isa sa mga bago kong kaibigan. Wala sa hitsura pero pang totoo, lagpas na sa kalendaryo ang edad nya ( nasabi ko na di ko na babawiin ). Ang lagi kong kasabay sa Tier 2. Dati inis na inis ako sa kanya, nung bago palang kasi sya team namin magtatanong sya saken tapos magtatanong ulit sa iba. Walang tiwala. Ngayon isa sya sa closest buddy ko sa office. I have seen you grow sa team natin at masasabi kong isa ka na sa pinaka-reliable sa team. Salamat sa kilig moments natin sa office habang tinititigan mo ang picture ni Gu Jun Pyo ( ng Boys Over Flowers ) at ako naman sa picture ni Dan habang kinakausap kung avail. Para man tayong sira ulo, okay lang wala naman tayong stress habang nmagtatrabaho. At sana sa susunod magbasa ng instrcutions kung pano magleave ng comment sa blog entries.


At last but not the least kay Pam.

Isa sa mga team mates ko. Wala akong masasabi na masyado about her. Ang alam ko di man tayo close, I know your kind kasi binasa mo ang mga entries ko ( Ang baba w ng basehan ). Seriously Pam, thanks a lot for reading my entries, sana may comment ng kasama sa susunod.

Girl, galingan mo sa team. Magaling kang employee kasi nung nagsisimula pa lang ako dyan, ikaw ang isa sa mga agents na nagbarge ako. Kaya mo yan.


Sana dumami pa at sana wag kayong magsawang magbasa at mag iwan naman kayo ng comments. Salamat ulit sa inyo.


Til next time,


Diosa

If you're not the One.

After posting my last entry, para  akong nabunutan ng tinik. Biglang nag text si Dan. Nasa Tarlac daw sya at di nya dala cellphone nya. Sa kung anong dahilan, hindi ko na inalam. Masasaktan lang ako. I am just glad na okay sya.

" Pasensya ka na. Di man lang kita natetext bawi ako sa susunod. " Sabi sa text nya. Kulang na lang sumirko ang kipay ko sa sobrang tuwa ng mga oras na yun.

" Okay lang, I was just worried kasi maski tawag di ka sumasagot. " Reply ko naman.

We exchanged few more text messages and we bade goodbye.

Sa di ko maintindihang kadahilanan, kahit pilit kong intindihin ay kung bakit may mga taong dapat mong makilala kahit alam mong mawawala din sayo. I haven't known Dan for such a long time. Wala pang isang buwan. Isa sa mga naging prinsipyo ko sa buhay ay ang kilalanin muna ang isang tao bago ang lahat. 

Kagabi, nagiinuman kami ng mga housemate ko. A familiar song was played. 

If you're not the one then why does my soul feel glad today?
If you're not the one then why does my hand fit yours this way?
If you are not mine then why does your heart return my call?
If you are not mine would I have the strength to stand at all?

Bakit nga ba? Bakit kahit alam mong mali at di pwede, tutol ang utak mo, ayaw magpapigil ng puso mo. Corny pero totoo. Lumang kasabihan na nga yung kaya nilagay ang utak sa ibabaw ng puso so it can rule over the stupid decisions that a heart will blindly make. Madaling sabihin, mahirap gawin. 

Hindi ko masasabi sa ngayon kung dapat ba talaga lahat ng nararamdaman ko for Dan. I know I'm infatuated , I can't say its love but if it will eventually lead to that, so be it. Life is too short to deprive myself in pushing unto something that I want. Hindi ko masasabi kung ano ang magiging ending ng chapter na to ng buhay ko. Ang alam ko lang, I have promised myself that I will push it to the limit. If all the efforts will not be enough, at least, at the end of the day there will no What if's left unanswered.

Till Next time

Diosa

Sana Okay ka Lang.

Dapat sana magkikita kami nung Sunday ni Dan. Sana may magandang dahilan kung bakit di ka nagparamdam.

Wala akong karapatan malamang pero I want to tell you, " Magparamdam ka na please."

Di ko alam kung bakit, pero kinakabahan ako. Sana okay ka lang. Sana...

Art of Letting Go

Patulog na sana ako. Nagpapaantok hangang sa nabasa ko ang dalawang magkasunod na write up ng isang blog na matagal ko ng binabasa. A lot of old memories came  rushing to my mind nung pinatugtog ko yung song sa site. Bittersweet. Kumusta na kaya sya.

Tumutulo ang mga luha ko habang sinusulat to. Kasama sipon. Hindi ko alam kung anong nangyari, basta natapos na lang ng ganun. 

 

Sya si Ryan. Pero tawag ko sa kanya si Gerald ( Di ko alam kung bakit, pero maski lola nya ganun din tawag sa kanya). It has been more than 3 years ng dahil sa kanya napunta ako dito sa City Of Manila. Akala ko nung una pwedeng magtagal. Akala ko lang pala. Bakasyunista sya sa province namin last 2007. At bilang sugo mula sa badetlandia, isa sa mga misyon dito sa mundo ay ang makipaglampungan sa kung sino mang cute ang makikilala ko. Bago sya sa lugar namin, haliparot ako. Match ang situation nya sa attitude ko. Nadala sa pakuha-kuha ng number hanggang sa sya na mismo nagtext na pupuntahan nya ako sa house. From getting to know each other hanggang sa after a few meetings, tinanong nya nalang ako bigla kung gusto nyang maging kami. Naloka man ako sa mga pangyayari, di na ako nagpakyeme pa. Go lang. Yung mga araw na yun ang masasabi kong pinakamasaya sa aking buhay pag-ibig. Dun ko narandaman kung paano mahalin at alagaan ng totoo ng isang taong mahal at tanggap ako sa kung sino ako. Hindi ko alam nung mga panahong yun kung totoo, basta ang alam ko masaya  ako at gusto ko lahat nang mararamdaman ko. Nang dahil sa kanya, muli akong naniwala sa hiwaga na magagawa ng pag-ibig. Kinailangan nyang bumalik sa Maynila for his studies. I promised myself at that time na pag tuloy parin ang communication namin, no matter what susunod ako. Month of May sya umalis and in a span of 2 months na constant ang communication, nag-decide akong sumunod. I was just 19 then. Di ko alam ang Manila, I never have been here kasi ayaw ko sa city. Ayaw man akong payagan ng parents ko, pero naintindihan ako ng mother ko. Go for an adventure. At dahil ginusto ko ito, di ako nagpasuporta sa parents ko. I literally started a life of my own. Lucky for me in a span of 2 weeks nakakuha agad ako ng trabaho sa Makati. First year that I was here, all my dreams came true. Like a usual heterosexual cuple, we often set days of the week to meet or pagbusy sa work, minsan sinusundo nya ako kahit sa Caloocan pa sya galing. It went okay for 1, 2 years. As months would pass, after such long time naging bigla na lang madalang ang pakikita namin. Mas lalo pa nung naging sobrang busy sya sa pag-aaral and finally sa naging first job nya. I tried to understand everything. I would always make sure na bago sya matulog at bago magsimula ang trabaho ko sa gabi, we would talk to each other para kumustahin ang araw ng isa't-isa. Hangang sa di ko alam kung anong nangyari nawalan ng panahon kahit sa text na lang. I tried to visit him sa house nila kaso hindi ko alam  kung bakit pero every single moment na ganun laging di nagtatama oras namin. It's either may lakad sya or busy sya sa trabaho. I tried to push it to the limit kahit nararamdaman kong meron ng iba. Until nangyari lahat ng ng kinatatakutan ng kahit na sino sa isang relasyon. We finally settled to talk and discuss what's happening. Masakit habang sinasabi nyang sa mga buwang di kami nagkausap, may babaeng pumuno sa nabakante kung lugar. Inakala ko nung una sa piling lang nya, yun pala pati sa role ko sa buhay at puso nya. I felt betrayed oo, pero alam kong darating ang mga panahong to. Gustuhin ko mang ipaglaban, kaso mas pinili ko na lang na magpaubaya. Tama na siguro yung nangako sya dati. Abuso na kung tutuparin pa nya. We ended the conversation, with him being a friend of mine and me, having shattered dreams and a broken heart. Wala na ang reason ko kung bakit andito ako sa city. Ngayon naiisip ko na lang, ano kaya ang nangyari kung lumaban pa ako. May nagbago kaya? Hindi ko masabi until now. As a dear friend of mine always tells me. " Moving on is something that will not happen in a timeframe you have set, it will happen at its own will. "



Patulog na ako, nakikinig ng music nang may marinig akong pinatugtog ng Dj.

 

Goodnight.

NEW year..New Guy?

Ang sabi sa Chinese Calendar, year 2011 is the year of the Rabbit. Alam kung alam mo na ito pero feel ko lang ulitin. Minsan habang walang magawa sa office, naisipan kung basahin ang kapalaran ko this 2011 kahit bawal magaccess ng ganitong websites. Sa lahat daw ng taong ipinanganak sa year of the Rabbit, muling liligaya daw ang love life namin. Muntik na akong hindi maniwala hanggang sa nangyari ang kwentong ito..

( Insert drum Roll ulit )

Exerpt from my old blog site. http://streytako.travellerspoint.com/

January 1 I was set to visit a long time friend sa Olongapo. Everything was planned and set for that. Ang kaso ang contact ko hindi na nagparamdan.

December 31 bago matulog. Ring lang ng ring ang cellphone ng friend ko. I was just simply thinking na baka busy sya for the preparations. Ang kaso new year's day, ganun pa din hanggang sa pinagpatayan na ako ng gaga. At syempre dahil dati akong Girls Scout lagi akong may plan B. Together with my bestfriend, dun na kami nagpunta sa magandang lugar ng Fairview Quezon City. Nothing much to be expected though. The usual inuman during the night of January 1. At usual din na nakabooking na naman ang friend ko. Ako, kinailangan ng matulog nun, di pa kasi ako nakakabawi during that week sa sobrang kapaguran sa trabaho ( promise wala akong nabooking ). The following day, si Angie, cousin of my bestfriend, sya yung nag-invite samen to join them sa isang inuman session kasama yung college friends nya. Palibahasa inum lang ang wala ako minsan, go naman kami ng bestfriend ko. Dahil ito ang simula ng taon, una kong ipapakilala sa inyo ang mga taong naging kasama ng aking late new year's celebration. Eto ang mga babaeng laging lason sa lipunan, chos..

Unahin ang host ng event. Si Angie yung nag-invite samen..May hawig sya kay Angel Locsin ng konti..Mga after 30 years or pag naaksident sya. Malaki ang utang na loob ko sa kanya this year dahil sa kanya nakilala ko ang taong nagpatibok ng aking Keps. Pero kailangang bawiin ang unang mga sinabi ko dahil baka di na nya ko i-promote sa bet kung kaklase nya.

Eto ang dalawang Virgin sa grupo nila. Nakalimutan ko yung name, basta yung nasa kanan, cute yan in person di lang halata, at yung isa pre-school teacher. NBSB yung dalawa, pero di ako naniwala, parang mas bagay ang NBFL ( No Boyfriends for Life ). At syempre dahil baka mabasa nila ang entry, kailangang bawiin ulit lahat ng sinabi. Nung makita ko nga ang dalawa, nalaman kung maganda palang mabuhay. May mas malala pa pala saken. Chos..

Eto naman si Rio. Yung babaeng gusto kong ipa-firing squad nung gabing yun. Kasama nya yung boyfriend nya at that time, na infairness super yummy. Di ko nga lang nakunan. Nasabi ko ulit sa sarili ko that time na unfair ang buhay nung makita ko sya. Wala kaming picture na dalawa, naniniwala kasi ako sa kasabihang, walang taong pangit, depende sa katabi. Since gusto kong gumanda dun ako tumabi sa naunang dalawa. Ahihi..( Girls, walang personalan entry lang. )

Mga around 11 PM may dumating pang dalawa. Syempre kung may single kailangan at mandatory sa mga barkadahan ang may mag-jowa.

Sa kasamaang palad, nakalimutan ko din yung name. Wala naman akong mapagtanungan ng may pangalan nila habang sinusulat tong entry. ( Queue here SUSTAGEN premium commercial .) Hindi pa lasing yung girl dyan. Yung totoo di pa nga tumatagay. Sweet lang kasi sila.


At syempre, hindi mawawala ang mga nagpasaya sa gabi namin ng bestfriend ko. Pero bago yan, let me introduce ang tinaguriang champion sa mga gay beauty pagaeants:

Noon...

Ngayon..

This is Denver, my dear best friend. Sya ang nagturo saken kung paano ko gamitin ang aking pagkababae. Wala man sa hitsura ng katawan pero dati syang beauconera..Titlest in different competitions maging ito man ay pang baranggay or pang provincial. Kaso that was 2 years ago. Nung maging teacher sya sa isang University dito sa Quezon City..Hayun tumaba..Ngayon sabi nya diet sya, pero wala namng effect. Makakita lang ng pagkain, bukas na lang daw sya uli magdadiet.

Sya naman si Nestor. Currently working in Maxim Hotel. Sabi nya may discount daw pag ako yung nagcheck-in basta kasama sya. Ahihi.. Pero syempre gawa-gawa ko lang yung kwentong yan. Hindi sya photogenic, pero in real life cute sya. May kalakihan yung tyan pero keri na. Walang arte arte sa baklang gustong makakeme.

And last, sya si Dan. ( Kinikilig habang nagtatype. )

Hindi sya kamag-anak ni jamby ( tumboy ). Akala ko nung una kung makita lesbiana. Pinakatitigan ko talaga  ng mabuti. In fairness may nocheness pala. One of the very kind persons that I know ( Kung paano ko nalaman na kind sya ay saken na lang yun -  Landian ang naiisip ko habang tinatype ko to . ) Ahihi. Napatunayan ko talagang lalaki sya kasi hindi sya ilag sa mga gaya ko. This is the first time na nakafeel talaga ako na ang pechay ko ay para sa kanya kahit first meeting pa lang. You will know your soulmate when you met him or her instantly. Pero pauso ko lang ulit to.

Natapos ko na last year ang relasyon na matagal ko na sanang tinapos. I talked to my ex about it. We parted as friends. Sana this 2011 iba naman kakasawa na kasing kumain ng ampalaya always. Sa lahat ng mga anito na marunong magbasa ng blog,  guide my heart to someone who can take care of it.

Till next time..

Love,

Dio-sa

Eto ang Simula...The Diosa's Gay Adventure

Minsan may mga bagay na dapat isekreto. At dahil di ko kayang gawin yun kaya naisipan kung magsulat. Walang permanenteng style depende sa mood. Hindi nga ako makapag-concentrate habang sinusulat to. Kailangang magmulti-task. Magchat at mag-update ng facebook status altogether. Sayang ang kuryente..

Let me start my intoduction ( Insert drum roll )...

Ako si Meg. Pero syempre di ko totoong pangalan yan. Pagartista ka kailangan mo ng screen name. Importante yun. Nagtratrabaho ako bilang isang Call Girl sa Makati. Naniniwala kasi ako sa kasabihang "Ang mga taong di marunong magmahal sa sariling salita, sa callcenter naglipana." Pero syempre alam mo namang corny ang joke na yan. Pero taatawa ka pa din..hahaha..hahaha..

Matagal na akong may blog. Two years na kaso di ko naaupdate lagi sa sobrang busy sa trabaho ( maniwala kang totoo reason na ito ). Sana may magbasa. Sana yung mga blogger na binabasa ko yung entries magbasa din at magcomment kahit di maganda. Madali namang magdelete. Ahihihi..

Welcome sa aking mundo. Ako ang nagiisa at nagaambisyong maging Diosa..


Wait for a few moments..Susunod na ang pinaka unang entry.